Met je billen bloot. Online

Met je billen bloot. Online.
Niet letterlijk hoor.

Maar zo voelt het wel.

Want een paar dagen geleden deelde ik iets wat ik doodeng vond:
een fragment van het lied dat ik zong op mijn 50e verjaardag.
Live. Voor een zaal vol mensen die me lief zijn.
Zonder autotune. Zonder tweede poging. Zonder schuilen achter een scherm.

Tijdens het zingen zelf was ik al uit m’n comfortzone gestapt.
Bibberend op m’n hakken, microfoon in de hand.
Maar weet je wat nóg spannender was?
Dat moment delen op social media.

Want op dat podium stonden mensen die me kennen.
Familie. Vriendinnen. Vrienden.
Ze zagen mij – in het moment. In de sfeer.
Maar online?
Daar kan ineens iedereen het zien.
Zonder context. Zonder sfeerlicht.
Gewoon: daar is ze. Zingend. Trillend. Echt.

En ergens in mij fluisterde dat stemmetje weer:
Wat als mensen het stom vinden?
Wat als ze denken: oef, dat is niet loepzuiver hoor.
Wat als ze gewoon... vinden?

Toch heb ik het gepost.
Niet omdat ik denk dat ik moet presteren.
Maar omdat ik wil laten zien:
dit bén ik. Dit dóe ik.
Ook als het spannend is.

Net als bij een online cursus.

Misschien herken je dat.
Je hebt iets te delen. Je barst van de kennis.
Maar zodra het online moet... schiet je hartslag omhoog.
Want ineens is het écht.
In beeld. In geluid. In woorden.

Wat als mensen het niks vinden?
Wat als ze denken: wie ben jij om iets te leren aan anderen?

En toch weet ik:
Juist daar zit de groei.
Juist daar gebeurt er iets.

Je moet eerst springen. Dán komt het vertrouwen.
Niet andersom.

Dus ja.
Ik heb dat zangfragment gedeeld.
En als je het gemist hebt:
je vindt het hier terug

Niet omdat het perfect is.
Maar omdat ik geloof dat jij dat ook mag doen.
Jezelf laten zien. Eerlijk. Echt. Ongefilterd.

En als je daar hulp bij wil?
Ik help je springen.
Met techniek, structuur én een zachte landing.

Voel je vrij om me te vertellen wat jij spannend vindt om te delen. Ik luister.